Afstand

Een aangewaaide puberdochter, zij is mij zeer dierbaar en onze onderlinge afstand wordt alsmaar kleiner, overviel mij met de vraag. Het was nog vroeg in de ochtend. Toch al niet het meest uitgelezen moment om mij te overvallen met onverwachte, niet geplande bezigheden. De donder- en bliksemgoden deden mijn ochtendgemoed ook geen goed en bleken tegelijkertijd de reden van het eenmalige verzoek. Of ik haar en enkele pubervriendinnen wenste af te zetten bij school. Haast was geboden, de Engels toets stond als startactiviteit op het programma. Gezien de geringe afstand tot het college was er geen paniek, maar het absurd slechte weer maakte dat wij toch tijdig vertrokken.

De eerste reis- en klasgenoot woonde niet ver, hemelsbreed op loopafstand. In moderne woonwijken is dit echter geen garantie voor een korte reistijd per auto. Maar ondanks invoegdrukte, hordes fietsende scholieren en verkeersdrempels in meerdere varianten bleek de eerste afstand snel overbrugd. Ik schakelde de ruitenwisser van de intervalstand naar de continue modus en hervatte onze rit. We dienden slechts de brug over het kanaal te nemen, om in het oude dorp de volgende reisgenoot op te pikken. Daar aangekomen stond zij zoals afgesproken keurig te wachten. Ze stapte in en begroette haar vriendinnen. Ik werd genegeerd maar had begrip. We reden snel weg. Er was al meer tijd verstreken dan gepland, maar met een beetje goede wil kwam de Engels toets niet in gevaar.

Al snel daarna bekroop dochterlief het gevoel van onmacht en paniek. De enorme rij stilstaande auto's op de invoegstrook voor de ringweg baarde haar grote zorgen. 'We gaan het toch wel halen' vroeg zij hoopvol. Ik had geen idee maar probeerde haar gerust te stellen. 'Maak je niet druk, je kan er toch niets aan veranderen'. Alle pogingen om de spanningen bij haar weg te nemen werkten averechts. Reden voor mij om haar een alternatieve route binnendoor voor te stellen. Elk volgend ongewenst verkeersobstakel werd vanaf dat moment met afkeuring en de nodige minachting beoordeeld. Even was ik beduusd en dacht ik een opgestoken middelvinger bij dochterlief te zien. Het bleek een opgestoken duim, ten teken dat zij respect had voor de wijze van inparkeren van een hinderende vrachtwagenchauffeur. De school werd uiteindelijk drie minuten voorafgaand aan de Engels toets bereikt.

Ik vervolgde mijn reis. De afstand tussen college en mijn werkadres die dag bedroeg niet meer dan 35 km, waarvan merendeels over een riante vijfbaans snelweg. Helaas bleek het bereiken van deze verkeersader ook geen peulenschil. De kramp in de linkerkuit nam in de file zorgwekkende vormen aan. Hoewel een schakelauto mijn nadrukkelijke voorkeur heeft, onder dergelijke omstandigheden is een automatische versnellingsbak toch het ultieme vervoermiddel. Anderhalf uur later bereikte ik mijn doel. Het was een forensenrit zoals wel vaker. Waarbij emoties moeten worden uitgeschakeld en berusting het devies is, om schade aan lijf en leden te voorkomen. Waarbij korte afstanden geen garantie zijn voor snelle overbruggingen.

In dit kader wil ik alle toekomstige bezoekers van ons droomhuis in Groningen graag gerust stellen. Hoewel er dan sprake mag zijn van een riante fysieke afstand, eenmaal de Randstad uit en jullie zijn er snel. Tot gauw!