Wat zou ik graag ooit, een jaar of vijftig voor het begin van de jaartelling, gedronken hebben van de toverdrank en gegeten van het everzwijn. Om als kleine stoere Galliër, met mijn trouwe, dikke en domme kompaan aan mijn zijde gestreden hebben tegen de hooghartige Romeinen. Ik zou aanzien genieten in het Gallische dorp en de heldhaftigheid zou mij sieren... Het mocht niet zo zijn.
Wat had ik graag de brute kracht en het gespierde lijf gehad van Jerommeke. Dagelijks zou ik Lambik, de simpele ziel, hebben afgetroefd op zowel kracht als vernuft. Daar waar zowel Suske als Wiske, Barabas of Sidonia er bij tijd en wijle geen heil meer in zagen, kon men altijd nog rekenen op mijn sociale kwaliteiten, energie en dynamiek... Het kwam er niet van.
Ik was graag eigenaar geweest van Sjakie's wondersloffen. Ik zou wekelijks tegenstanders het nakijken geven. Met souplesse en daadkracht dolde ik in mijn eentje hele elftallen. Jonge vrouwelijke fans zouden mijn naam scanderen. Het massaal opgekomen publiek bedacht de meest inventieve leuzen en toonde deze op reusachtige spandoeken. Ik deelde handtekeningen uit en stond op de wensenlijst van elke gerenommeerde club... Het bleef een onvervulde wens.
Maar niet getreurd! Ook voor mij is er een rol weggelegd in een succesvolle beeldroman! Waarin ik excelleer als hoofdpersoon en een mooi stuk land annex woonboerderij bezit in het noorden des lands. Ik word omringd door huisdieren van divers pluimage. Ik leg het regelmatig af tegen twee tienerdochters. Ook Jeroentje en opa zijn graag geziene gasten. Ik onderhoud een gelukzalig huwelijk met mijn geliefde vrouw. Haar haar in een knot.
En ik sta wekelijks in de Libelle! Yeah...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten