Glimmend kwam hij uit de kleedkamer. Omringd door boomlange Groningers en een enkele verdwaalde Aziaat. Het elftal maakte een indrukwekkend geluid met hun noppen op de stenen. Alsof er een peloton wielrenners passeerde. ' Moet je kijken, dit is small ' liet hij mij weten, terwijl hij zijn rechterarm de lucht in bracht. Ik zag dat hij het merendeel van zijn shirt had verstopt in zijn voetbalbroek. Zijn stevige voetbalbenen met scheenbeschermers en kousen opgetrokken tot net onder de knie oogden gesoigneerd. Zijn mouwen opgestroopt tot net boven de ellebogen. Langzaamaan veranderde zijn snelwandelen in een voorzichtige draf.
Terwijl de ploegen stonden opgesteld keek hij zijn veel te grote directe tegenstander uitdagend aan. Hij zocht hem op. Knikte even en maakte met zijn bovenarm het eerste lichamelijke contact van de wedstrijd. Nog voor de scheidsrechter het beginsignaal had gegeven. De eerste helft verliep moeizaam. Persoonlijke duels bleken zwaar vandaag. De meters in het noorden van het land leken wel het dubbele in afstand ten opzichte van meters in de Randstad. Handen gingen al snel in de zij en zijn hoesten overstemde het geluid van het weinig massaal opgekomen publiek. Terwijl ik de ploegen zag afdruipen richting thee volgde ik op gepaste afstand. Commentaar leek overbodig. Ik maakte liever foto's.
De tweede helft was amper begonnen of ik zag hem zijn hoofd langzaam en demonstratief achterover bewegen. Het zag er niet goed uit. Geen wissels en eigenlijk zat hij er al doorheen. En nu ook nog een achterstand weg te poetsen. Toch voelde ook ik dat de wedstrijd nu pas begon. Al snel verhoogde hij zijn lichaamsritme. Afgepakte ballen werden terug veroverd. Sprints werden weer gewonnen en pijn niet meer gevoeld. De rug gerecht. Ik zag hem na de gelijkmaker hoopvol mijn kant op kijken. Hij zag mij juichen en wist genoeg. Pa was tevreden.
De spelers gaven elkaar respectvol een hand. Voetbal is meer dan alleen voetbal. Ik liep op hem af. Zoals het hoort na een overwinning. Ik gaf hem een aai over zijn robuuste hoofd en corrigeerde terloops zijn haar. Ik feliciteerde hem oprecht met de overwinning en zijn puike tweede helft. ' Ben kapot man. Moest de eerste helft bijna overgeven!' Ik knikte begripvol en zag de coach op ons af komen. ' Tis net een pitbull ' hoorde ik hem in onvervalst Grunnegs zeggen.
