Het oude, klassieke, gietijzeren fietsenrek behoorde ooit tot de inboedel van een basisschool. De laatste jaren had het in particulier bezit dienst gedaan. In een villawijk in Hilversum. De stalling was mooi roestig van uiterlijk en kon acht rijwielen staande houden. Drie meter lang, om en om hoog en laag. Hier en daar sierlijk gekruld. Fraai door ouderdom en dus liet mijn levensgezellin haar oog erop vallen. Ze is nu eenmaal erg gesteld op bejaard, vergaan, afgetrapt of versleten. Of het nu mensen betreft of goederen.
Het drie meter lange en circa dertig kilo zware gevaarte moest nog wel even worden vervoerd. Marktplaats heeft helaas nog geen bezorgservice. De hulp bestond uit een 15 jarige dochter. Zij ging de strijd met de mannelijke krachten altijd graag aan. Onnodig. Zij had haar scherpe tong al als een venijnig wapen. Ik accepteerde de hulp en we reden in de vooravond richting Hillywood. Onderweg bepaalde zij de muziek. De hitte in de VW bus was taai en stroperig. Zij legde haar hoofd verveeld tegen het raam. Een klein half uur later werd de eindbestemming bereikt.
Ik herkende de luxueuze woonwijk. Ik was al eerder deze kant op gedirigeerd. Vast ook vanwege iets wat al eerder gedragen was. Of gebruikt. Of in elk geval niet nieuw meer. Wij vroegen ons af of de eigenaar het volledige hoekpand bewoonde. Het bleek tot mijn geruststelling een twee onder één kap. Ik heb nu eenmaal een antipathie tegen Marktplaats deals met de te welgestelde medeburgers. Ik betrad de voortuin, daar waar ik ons toekomstige object al zag staan. Om een indruk te krijgen van de komende inspanning, tilde ik voorzichtig en behoedzaam het fietsenrek omhoog. Vluchten bleek niet nodig dus optimistisch belde ik aan. Een gedistingeerde knakker opende de voordeur.
De kornuit en ik wisselden snel de gebruikelijke beleefdheden uit, om vervolgens gedrieën het rek op te pakken en in de bus te manoeuvreren. In eerste instantie stak het ding een flink stuk uit, maar ik bleek voldoende creatief om het passend te maken. De knakker leek onder de indruk van mijn daadkracht. Ook ik was anders gewend. We betaalden het door mijn geliefde vooraf bedongen bedrag en reden terug. Met een roestig fietsenrek tussen ons in. We zongen mee met Acda en de Munnik. Zoals wel vaker was ik ook nu misplaatst tevreden over mijn zangkwaliteiten.
Eenmaal thuis gekomen verliep het uitladen relatief voorspoedig. De laatste vijftig meter richting huis bleken echter geen sinecure. Het dragen verging mijn dochter prima. Het tegelijkertijd bewegen met de voeten in voorwaartse richting bleek een groter probleem. Net op dat moment passeerde de man die er een twijfelachtig imago op nahield in de buurt. Sjaggeraar en sjoemelaar tegelijk. Zijn lange grijze haar, donkere bril en kwalitatief bedenkelijke gebit combineerden prima met zijn eeuwige, morsige stofjas. Beunhaas en charlatan. Behulpzaam en sociaal. Deze buurman van verderop was al vaker in de buurt geweest als er een klus te klaren viel.
Binnen een mum van tijd stond het fietsenrek in de voortuin. Klaar om binnenkort te worden vervoerd richting Groningen. De buurman riep zijn zoons bij zich. Zij hadden op diverse adressen in de wijk het grof vuil geïnspecteerd. Ze sleepten met vogelhuisjes, vervallen resten tuinschutting van riet en houten planken. Alles tweedehands. Ze stookten graag een fikkie na afloop van de barbecue, aldus de beunhaas. Ik dankte de buurman en kwam tot het besef dat ik hem nog ging missen.
Mijn liefste observeerde onze nieuwste oude aanwinst. Ze oogde blij en tevreden. De zes fietsoccasions, niet lang geleden via het particuliere tweedehands circuit aangeschaft, zouden prima passen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten