Kuifje

Ooit stelde ze voor vanuit Utrecht per fiets naar Terschelling te komen. Zoals wel vaker knikte ik in eerste instantie instemmend. Om vijf seconden later tot de conclusie te komen dat het een belachelijk idee was. Ik ben nu eenmaal iets trager van begrip. Vooral vergeleken bij haar. De veredelde vrouwelijke versie van Kuifje. Kunstenares en wereldreiziger. Dan weer lanterfanter, dan weer noeste arbeider. Jong en scherp. Maar haar snelle denken levert niet altijd het meest gewenste resultaat. Waardoor ik als weloverwogen, betrouwbaar senior adviseur kans krijg goed uit de kunstenaarsverf te komen.

Voor ze bij de voordeur geraakte kondigde zij haar bezoek altijd luidruchtig aan. Alsof ze bang was dat de deurbel ons wreed uit een plezante droom zou wekken. Zo ook deze keer. Minimaal vijf meter voor het bereiken van de voordeur hoorden wij een opgewekt en langgerekt 'Hoooooi!'. De deur werd geopend en Kuifje stapte met een ferme tred de huiskamer binnen. Ze plofte neer op de bank en sprak in onvervalst Limburgs. Kuifje was jaren terug vanuit het Mergelland in de Randstad beland. Voor ik haar iets te drinken kon aanbieden, had zij haar hoofd met opvallend piekerig rood haar al in de koelkast gestoken. Kuifje's bezoek voelde niet als visite. Ze was pseudo-pleegkind aan huis.

Haar witte Asics sneakers met rood-blauwe strepen schopte zij snel uit. Zij deed dat met de punt van de rechter schoen tegen de hak van haar linker. Haar manier van zitten was half onderuitgezakt. Met haar lange armen langs haar slanke lijf. Af en toe bewoog zij haar handen behoedzaam opwaarts. Om ze daarna geschrokken van zoveel activiteit weer spoedig terug te bewegen. De broek vertoonde scheuren en verfvlekken. Ik bekommerde mij niet om haar kledingkeuze. Mijn opmerkingen daaromtrent zouden het leeftijdsverschil teveel duiden. En dat zou niet in mijn voordeel uitpakken.

Omdat ze was gestopt met roken draaide ze er één uit mijn buidel Javaanse Jongens. Haar keuze voor knapen uit andere wereldse regionen was voor mij sowieso geen verrassende. Alsof een gezonde Hollandsche knul niet meer goed genoeg zou zijn! Behalve kennismaking met andere culinaire culturen, leverde het mij verder niets anders op dan communicatieproblemen. Maar ook hield ik mijn Engels op peil. Haalde herinneringen op aan Afrikaanse voetballers. En leerde over cultuurverschillen. Ik had er baat en bleef er jong bij bovendien.

Ik zat zoals wel vaker verstopt achter de computer. Met mijn rug naar het bezoek. Ik zou mijn zoon erop aanspreken. Maar Kuifje was geen visite. Kuifje wist de weg in huis. Ik draaide mij toch weg van de monitor en zag haar wangen bolvormig worden. Het deed mij denken aan een vaak door mij voorgelezen prentenboek. Niet veel later volgde een korte snik en daarna een bondige brul. Onze verhuizing naar Groningen bleek impact te hebben. Kuifje herstelde weer snel. Zij had haar punt kenbaar gemaakt en ik nam het ter harte.

Kuifje's woelige reis wordt binnenkort een weekje onderbroken. Het turbulente stadsleven verruilt voor het zomerse platteland. Ben benieuwd wat ze aantrekt.