Aan de stoere opperhuid was in eerste instantie niets merkbaar. Het mechanisme van de buitenste beschermlaag kende vooralsnog geen problemen en functioneerde uitstekend. Gevaren van buitenaf zoals schimmels, bacteriën en virussen werden moeiteloos geweerd. Dreigde er al gevaar, dan werden nieuwe herstellende cellen in rap tempo geproduceerd. En hoewel het qua pigment allemaal best iets gunstiger had mogen uitpakken, ik was trots op mijn opperhuid. Het verkocht zich duur in zijn eeuwige strijd tegen onaangename en vaak onaangekondigde gevaren. Zowel van binnen als van buitenaf. Toch diende ook de opperhuid te allen tijde voorbereid te zijn op naderend onheil. En daar was het zich terdege van bewust.
Hoewel ook de onderliggende en vaak overgevoelige onderhuid relatief weinig kuren vertoonde, leek de rek er hier toch enigszins uit. Bloedvaten zorgden hier al enige tijd voor verhoogde temperaturen. Afvalstoffen begonnen zich, hoewel bescheiden, toch al aarzelend op te hopen. Maar vooral de zenuwen leken oorzaak van mijn onbehagen en verhoogde warmtegraad. Deze onderliggende huid was nadrukkelijk toe aan vervanging. Maar in tegenstelling tot zijn bovenlaag beschikte deze huidlaag niet over deze functie. Er zat dus niets anders op dan afwachten. Het was nog te vroeg om actie te ondernemen. Maar dat er iets broeide was duidelijk.
Mijn gevoelens van antipathie, gruwel en afgrijzen lagen dieper geworteld. Tot ver in het onderhuids bindweefsel. Daar waar niet voor niets vele smoezelige, vunzige vetcellen in grote getale ophopen. Waarschijnlijk was het bindweefsel niet in staat om de orde te handhaven in het overschot aan ranzig vet. Dit toch meestal ongenaakbare stuk huid was het spoor even bijster. Hoe om te gaan met deze acute stroom aan zwijnerij? Een beetje onderhuids bindweefsel wist zich wel raad als een janboel dreigde. Maar hier was het niet tegen bestand. Hier begon het vulkanisch geweld, met een duizelingwekkende eruptie tot gevolg.
Ik twijfelde lang. Ik zocht naar de juiste woorden. Ik vond de toon. En nam een beslissing. Alle bagger, smurrie en slik werden omhoog gestuwd. In een hoeveelheid waar het vliegverkeer van in de war zou kunnen raken. Ik vertaalde het oprechte misnoegen in letters en gebruikte exact het juiste aantal woorden. Mijn boodschap was helder en duidelijk. Eventuele schade nam ik op de koop toe. De huid zou zich toch spoedig weer herstellen en zich snel klaar maken voor nieuw naderend onheil.
Tevreden vulde ik mijn limonadeglas met rode wijn. Het juiste glasservies voor dergelijke alcoholische versnaperingen stond al ingepakt klaar. Ik liep licht euforisch richting een willekeurige tuinstoel. Buiten was het lekker. De zon scheen op mijn huid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten