Johanna

Ik parkeerde mijn knaloranje en oeroude VW Golf automaat in de relatief nieuwe woonwijk. Ondanks alle gebreken en zijn opvallende uiterlijk was ik trots op mijn eerste heilige koe. De startmotor had weliswaar regelmatig een kleine hamertik nodig. Want zonder deze fysieke ondersteuning weigerde de elektromotor dienst. De temperatuurmeter gaf dan na het afleggen van langere afstanden wel regelmatig het sein rood, de kickdown werkte prima. Deze werd dan ook regelmatig ingedrukt. Waarmee de benzinemeter ogenblikkelijk in tegenovergestelde richting bewoog ten opzichte van de temperatuurmeter.

Ik bood de zuurstokkleurige bolide de kans om op adem te komen, stapte uit, trok mijn lederen stropdas recht en zocht nerveus het verzekeringskantoor. Op wat bijbaantjes na was het mijn eerste echte sollicitatie. Ik had vooraf een beeld van de assurantietussenpersoon en zijn kantoor. Ik stelde mij in elk geval een stropdas en een adequaat kostuum voor. Ik zag de administratief medewerkster al in een razend tempo de Olivetti typemachine bedienen. Een van de eerste elektrische exemplaren. Het was per slot van rekening een verzekeringskantoor. Dus niet snel goed genoeg.

Met beverige hand zocht ik de deurbel. Het kantoor bleek niet meer dan de begane grond van een drie verdiepingen tellend woonhuis. Een bebrilde en gezette man opende de deur. Zijn baard verhulde het pokdalige gezicht. Zijn overhemd oogde gedateerd en slonzig. Een aanwezige bouvier boezemde geen ontzag in. De door het huis- en kantoordier veroorzaakte penetrante lucht des te meer. Het kantoor ontbeerde ook de in mijn verbeelding wel aanwezige Olivetti annex typiste. Te nerveus om suiker te scheppen besloot ik mijn koffie zwart te drinken. Bij elke slok zoetontberende koffie deed ik een onopvallende poging mijn gezicht te plooien.

De man nam plaats tegenover mij. De onderste knoop van zijn overhemd bleek onwelwillend. Een behaarde pens werd deels zichtbaar. Deze omgeving strookte op geen enkele manier met hetgeen ik had verwacht. Ik negeerde alle omgevingsfactoren en deed mij beter voor dan de realiteit was. De verzekeringsagent liet mij niet lang in het ongewisse en durfde het met mij aan. Er werd mij zelfs een bedrijfsauto in het vooruitzicht gesteld. Ik stapte op, schudde de assuradeur de hand en zocht mijn eerste auto weer op. Een hamertik op de startmotor bleek niet nodig, het vehikel startte direct. Alsof hij zijn finale kans greep een laatste rit naar de sloperij te voorkomen.

Het vertrekpunt voor mijn kortstondige reis in verzekeringsland kende hier zijn afvaart. Schades en risico's werden door mij jarenlang kritisch beoordeeld. Bijstandsmoeders werden gespaard en ondernemers uitgekleed. Premies geïncasseerd en provisies opgestreken. En hoewel de toegezegde bedrijfsauto weliswaar nieuw was, hij charmeerde niet zoals het oranje monster wel deed. Het duurde nog enige tijd eer ik mij realiseerde dat deze wereld de mijne niet was. Ik ruilde mijn leaseauto in en zocht mijn heil elders.

Vandaag diende ik voor het eerst contact op te nemen met een verzekeringsagent in Groningen. Ik stelde mij de tussenpersoon voor. Een robuuste noorderling. Met een overhemd onder zijn lamswollen trui. Ik maakte mij een voorstelling van het kantoor. Waar de intermediair was voorzien van de meest ingenieuze technische en digitale hulpmiddelen. Het was per slot van rekening een verzekeringskantoor. Niet snel goed genoeg. Ik zag een riante bedrijfsauto op het grind staan. Pontificaal voor het statige kantoorgebouw.

Ik belde het nummer vermeld op de website. Ik bereidde mij voor op het komende gesprek, met de verse beelden in mijn hoofd. De telefoon ging slechts drie keer over toen er al antwoord kwam. ' Goedemorgen met Johanna, waarmee kan ik u van dienst zijn?'.

Ik stelde mij Johanna voor. Ik zag geen openstaande knoopjes van overhemden. En was gerustgesteld.