Ik bekeek de restanten van de knotwilg met argusogen. Het was niets meer en zeker niets minder dan een ongeorganiseerde stapel onbruikbaar resthout. Voor ons achtergelaten namens eerdere eigenaars.
Als bezeten en bewapend met tuinhandschoenen, voor een prikkie op de kop getikt, begon ik aan het karwei. Geen tak, stam of stronk hield mij tegen. Even waande ik mij deelnemer aan een uitzending van ’de sterkste man’. Waarschijnlijk op de buis gebracht door de AVRO.
Na het grove werk restte nog slechts het fijne. Met mijn spade in de hand schepte ik het laatste afval van de knotwilg in de daarvoor bestemde bak. Meer en meer legde de schep een vondst bloot. Het geknerp van het metaal op steen nam alsmaar toe. Van ’sterkste man’ was ik ineens archeoloog.
Het werk zat erop. Het lijf voelde goed en de kop was leeg. En een parkeerplaats blootgelegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten