Ik zat even in mijn binnentuin. Heb mij altijd verbaasd over deze term, want de 20 vierkante meter is niet overdekt. Het was al wat later op de avond en dus donker. De lantaarn aan de overkant van de weg weerspiegelde in het Damsterdiep. De kinderen maakten zich klaar voor het slapen gaan en twee vrouwen hingen de pas gewassen gordijnen weer op.
Ik nam een moment voor mijzelf. Speelde even verstoppertje en voelde mij direct weer schuldig over mijn tijdelijk verzuim. Het was weer een intensieve dag geweest. Met als klap op de vuurpijl het nieuws van de voormalig PTT. Verbinding met de buitenwereld zou nog wel drie weken op zich laten wachten.
Ik zat met mijn rug gesteund tegen een muur van de patio. Er heerste stilte en vrijwel complete duisternis. Ik kon het feit dat ik voorlopig niet kon bloggen maar moeizaam verkroppen. Ik griste mijn mobiel uit mijn zak. Nog één keer deed ik een laatste mobiele blogpoging. Bijna euforisch begon ik met het intoetsen van de juiste tekens. En zag dat ik er 1024 tot mijn besc
Geen opmerkingen:
Een reactie posten