Opa komt te wonen in de oude woonboerderij stammend uit 1793. Nooit eerder paste iemand beter in een dergelijke idyllische omgeving. Zijn piano zal de hardhouten vloer sieren. Zijn riante bibliotheek geeft de wanden allure. Zijn bed binnen handbereik, want meerdere keren per dag heeft opa zijn rust nodig. Vooral als de spieren weer eens toe zijn aan een nieuwe voorraad dopamine.
Opa vindt het wat vervelend dat zijn autonomie in het geding is. Maar opa moppert niet. Cijfert zichzelf weg voor Jan en Alleman. Wellicht is zijn liefde voor muziek de reden, dat opa ook in relationele sfeer altijd op zoek is naar harmonie. Zijn snor, Indische hoffelijkheid en Droopy ogen doen de kleindochters regelmatig smelten. Zijn plagerige geest en humorvolle inslag verbazen regelmatig. Zijn verwardheid is vaak aandoenlijk en soms lastig. Zijn fysieke ongemakken, behoefte aan leiding en structuur vaak niet te voorkomen.
De drie pubers bivakkeren meest van tijd in de aangrenzende ruimtes. Pubers als alle anderen. Flegmatiek, onverschillig, gemakzuchtig en egocentrisch. Maar alle vier met een goed hart, humor, zorgzaam en sociaal. De drie katten en twee honden hebben slechts een destructief aandeel in het huishouden annex woongemeenschap. Maar hun aandeel wordt teniet gedaan door de voorliefde van de pubers jegens het harig tuig.
Het gezelschap wordt tot slot gecompleteerd door een zeer betrokken, gedreven en ondernemende moeder en niet te vergeten behulpzame, betrouwbare en coöperatieve huisvader. Zij beslissen, bepalen, organiseren, corrigeren, bedenken, bestrijden, verschonen en meer van dat al. En soms, heel soms, hebben zij geen energie meer, Is er gebrek aan creativiteit en vindingrijkheid. Ligt chagrijn en uitputting op de loer.
Op dat soort momenten is er behoefte een een steun en toeverlaat. Een rots in de branding. Iemand die moeder streng doch rechtvaardig toespreekt en tegelijkertijd de regie in handen neemt. Iemand die structuur weet aan te brengen waar alle gezinsleden van weten te profiteren. Een luisterend oor.
Iemand die opa om haar vinger windt en streng wijst op zijn nog niet geslikte medicijnen. Vader wijst op zijn laksheid en onafgemaakte klussen. Thee zet voor de pubers en ze aan het huiswerk herinnert. Iemand die weet wat wij graag eten en toch de schijf van vijf hanteert. De stofdoeken in een rieten mand bewaart en de was buiten aan de droogmolen hangt. Want een wasdroger is fnuikend voor je textiel. En tussendoor nog wat sla uit eigen tuin rooit.
Ze verwent en verzorgt. Is kordaat en empathisch. Humorvol en gedreven. Recht door zee en begripvol. En we noemen haar ' Moeps'.
Wie durft?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten