Tony

Tony was gewoon Tony. From Manchester. Tony maakte daar ook geen geheim van. Een mega-badlaken sierde Tony's veranda. ManUnited. Tony was proud of it. Tony was klein en gezet met een kort gekapte Engelse rode bolle kop. Een geinponem waarschijnlijk. Regelmatig bezoeker van de dartspub. Vrolijk, olijk en een overschot aan Engels pigment. Een meesterlijke kluns met de bbq. Ik zag Tony op een bepaald moment de laatste restjes kolen uit de zak boven op de stapel reeds brandende kolen gooien. De zak vloog in de fik. Tony net niet. Vervolgens wapperde Tony minutenlang met een dienblad. Het brandend houden van de bbq leek een obsessie voor Tony. Ik bekeek het dagelijks ritueel vanaf mijn veranda voor mijn mobilhome met airconditioning, recht tegenover Tony en familie. Ik nipte nog wat van mijn rosé. Frizzante. Sprankelend.

Tony's gezinsleden leken moeite te hebben met de aanpassing op de massale Italiaanse camping. Vooral de extreme hitte leek de overige gezinsleden te isoleren binnen een straal van een meter vanaf de airco. Tony was wel regelmatig zichtbaar. Vooral rond etenstijd. Mevrouw Tony liep ook regelmatig heen en weer richting kampwinkel of de afvalstortplaats. Net als Tony was ook zij niet groot maar zeker niet dik. Iets voller misschien en een kleine onduidelijke tattoo op haar linker bovenarm. Incidenteel verscheen ook één van Tony's kinderen buiten de gehuurde koelkast. Het duurde dan ook enkele dagen voor ik mij realiseerde, dat Tony de toch al krappe mobilhome met airco moest delen met vrouw en vier kinderen van gevarieerde leeftijd. Tony dwong bij mij dan ook respect af. In elk geval meer dan de buurman naast mij. Veel te bruin voor een Duitser. Zoon en dochter. Sportief van lijf en leden. Vlot gekleed. Riante Volkswagen en een opvallend gezond gebit. Samen met vrouw en kroost uit een nagesynchroniseerde reclamespot van Prodent gestapt. Nee dan liever Tony.

Ik zag Tony en zijn vrouw aanstalten maken. Tony zat al achter het stuur terwijl de motor draaide. Eén van de vier kinderen, een beginnend tiener, had achterin plaats genomen. Moeder liep wat zenuwachtig heen en weer tussen mobilhome met airco en de auto. Een stevige boodschappentas droeg zij over haar rechterschouder, waardoor de tattoo op links zichtbaar bleef. Ze foeterde en mopperde op de jongste dochter. De smeekbede van het kleine meisje leek zinloos. 'Pleeeeeeaaase mom. Let me go with ye'. Het valse dreinen van het meisje hield aan in onvervalst Mancunian dialect. Het leek Tony niet te deren. Hij rommelde van achter zijn stuur wat aan de autoradio. Dit keer diende moeder de kolen uit het vuur te halen. 'Don't leave me here mom, pleeeeeeaaaase!' Het meisje leek overstuur. De moeder stapte in naast Tony. Tony reed op zijn beurt behoedzaam weg over de smalle strada's van de snikhete Italiaanse camping. Het meisje bleef achter en bleef huilen. Ik nam nog een slokje van mijn rosé. Die van gisteren leek beter van kwaliteit. Minder zurig.

Het duurde niet lang voor een praktisch volwassen dochter van Tony ingreep. Met een geïrriteerde zwaai opende zij de deur van de mobilhome met airco. Ze zette grote ogen op en schreeuwde fluisterend: 'Get in here now!!!'. Het kleine zusje hoorde het wel maar luisterde niet. De grote zus, opgescheept met een klus waar zij ook niet op zat te wachten, herhaalde nog een keer haar boodschap. Het kleine zusje leek geen keus te hebben maar raakte in paniek. 'Don't hit me please don't hit me!!' Nadat Tony's kleinste telg besloten had toch maar naar binnen te gaan, sloeg haar oudste zus de deur van de mobilhome met airco genadeloos hard dicht. Een schreeuw volgde. En nog één. Om de beurt. Afwisselend in hoge en lage tonen. Even leek het weer stil te worden, maar al vlot klonk er meer en meer geschreeuw van het kleine meisje. Ik speelde wat met mijn telefoon, alsof mijn neus bloedde. Keek even naar mijn vrouw. Zij nipte van haar rosé en keek mij bezorgd aan. Waarschijnlijk was zij het volledig met mij eens. Deze rosé was minder lekker dan die van gisteren. Minder zoet vooral.

Ik klopte voor de tweede keer op de deur van Tony's mobilhome. Al na de eerste keer kloppen werd het geschreeuw gestaakt. Wat dat betreft had ik mijn doel dus al bereikt. De Nederlandse buren direct naast Tony keken af en toe quasi nonchalant over hun krant naar het gebeuren. De Duitsers naast mij bemoeiden zich met eigen zaken. Ik klopte voor een derde keer en zag dat een gordijntje vanuit waarschijnlijk een slaapkamer voorzichtig opzij werd geschoven. Ik had even oogcontact met Tony's enige zoon, maar al snel schoof Tony jr. het gordijn weer dicht. Ook de voordeur bleef gesloten, ondanks mijn toenadering. 'Hello?! Hello?!' Ik verliet Tony's veranda en zag zijn bbq staan. Verbrande resten sausages waren nog duidelijk zichtbaar op het verder overwegend glimmende roestvrijstalen rooster. Terwijl ik terugliep naar mijn mobilhome realiseerde ik mij dat mijn bovenlijf ontbloot was en mijn rosé warm. Aan de overkant bleef het stil totdat Tony zijn auto vakkundig parkeerde voor zijn mobilhome. Nog voor hij helemaal was uitgestapt was hij al op de hoogte van het incident. Tony reageerde gelaten. 'But the neighbour knocked on our door dad!!'. 'Then you really shouted out loud I guess' reageerde Tony nu laconiek en luchtig.

Ik schudde Tony de hand en zag zijn grote guitige grijns nu van dichtbij. Tony was al bezig met de voorbereidingen voor de bbq. Tony begroette mij uitgelaten. 'Bon Giorno!' Tony was blijkbaar in de veronderstelling dat zijn overburen Italiaans waren. Ik legde Tony uit dat ik weliswaar een Alfa Romeo van Italiaanse makelij en overeenkomstig kenteken voor mijn deur had staan, maar dat het hier een huurauto betrof. 'I am Dutch'. Ik verontschuldigde mij. Ik wilde mij zeker niet met zijn zaken bemoeien. Maakte mij slechts zorgen over het kleine meisje. Tony wapperde nog wat met zijn dienblad. De overige gezinsleden van Tony lieten zich zoals gebruikelijk niet zien. Tony stopte even met wapperen en bracht zijn mond naar mijn oor. 'You know. The little one?'. Ik trok mijn gezicht even terug en keek Tony vragend aan, waarbij ik mijn wenkbrauwen omhoog trok. Weer kwam Tony dichterbij. 'The little one' herhaalde Tony. 'Sometimes she's a nightmere'.