Logeren

Ik parkeerde de Volvo voor mijn ouderlijk huis, ergens middenin de Randstad. Ik griste mijn werktas van de voorstoel, leren schoudermodel. Door de geopende ritssluiting zag ik mijn slordige karakter terug. Ik greep vervolgens mijn logeertas van de achterbank. Het jute grootgrutter model. Bewapend met schoon ondergoed, tandenborstel en frisse sokken opende ik de voordeur. Ik liep direct tegen de deels gedekte eettafel aan. Nog voor ik oogcontact zocht met mijn ouders had ik het diner al gespot. Het zag er veelbelovend uit. Ik ontdeed mij van jas, tas en schoeisel. Ik slaakte een zucht van verlichting en zag mijn moeder al snel richting keuken snellen. De laatste hand werd gelegd.

Ik was maar net neergeploft in een fauteuil van waaruit ik een riant uitzicht had op omroep MAX, of ik werd al uitgenodigd om aan tafel te gaan. Terwijl ik de eettafel naderde werd mijn blik merkbaar zorgelijk. Nog voor ik kon fronsen werd ik gerustgesteld. De rosbief, dun als carpaccio, bleek niet voor mij bestemd. De mij eerder toegezegde sliptongen keken mij bijna letterlijk aan. Hardgebakken in de roomboter. Nog op de graat, klaar om nauwkeurig en behoedzaam gefileerd te worden. Enigszins teleurgesteld was ik er getuige van dat er gekookte aardappels verschenen. Maar al snel bleek ook dit wantrouwen ongegrond. Een metalen komvormig bakje sierde mijn toch al zo fraai uitzicht. Gevuld met stevig gefrituurde aardappelschijven. Speciaal voor mij gebakken.

De ware Hollander in mij ging direct op zoek naar de mayonaise. Ik voelde dat mijn moeder ook dit klein ongerief voor mij wilde oplossen, maar nog voor zij kon reageren stond ik al op. Uit de koelkast plukte ik een tube van het Zaansche soort. Ik deed mij tegoed aan de zoute sliptong. Haalde mijn gefrituurde aardappels weloverwogen door de mayonaise en schepte drie keer de Hollandsche kropsla op. Terwijl de dieprode stoofperen mijn menu vervolmaakten, vergat ik de appelmoes. Waarschijnlijk gemaakt van Goudreinetten. Met nog een laatste glas rode wijn in mijn hand zakte ik volgevreten neer in de armstoel.

Licht geagiteerd hoorde ik mijn telefoonwekker een alarmsignaal afgeven. Toch was ik merkbaar uitgerust. De avond ervoor had ik zoals gebruikelijk al vroeg mijn slaapvertrek opgezocht en was ik al zappend in slaap gevallen. De televisie op de timer gezet. Ik stapte onder de douche en sloot de deur van de badkamer zonder enig geluid te produceren. Bij het naar beneden gaan probeerde ik vervolgens het kraken van de trap te voorkomen. Ik wilde geen overlast veroorzaken. Ik opende de kamerdeur en zag direct een gedekte ontbijttafel. Gemak dient de mens. Slechts het servies ontbrak. Terwijl ik zocht naar mijn jas, tas en schoeisel viel mijn oog op een briefje. ' Goedemorgen. De ontbijtbordjes staan in de vaatwasser. Tot gauw!'