‘Heb je na de training even tijd voor mij?’ hoorde ik Ome Cor zeggen.
Foute boel dacht ik. Ik was weliswaar pas 15, maar met mijn intuïtief vermogen was toen al niets mis. Met mijn voetbalkwaliteiten des te meer.
Het was daarom dat Ome Cor mij wilde spreken. We namen plaats op de houten traliebanken in kleedkamer 3. Ome Cor zag aan mijn gezicht dat ik wist wat er zou gaan komen. Misschien had ik het mis. Maar ik zag volgens mij ook de tranen in zijn ogen. Ome Cor was altijd goed voor me geweest. Wist mij elk jaar weer net op het nippertje toe te voegen aan één van de selecties. De hogere elftallen van Elinkwijk. Dat had waarde op straat in Zuilen. Utrecht. Dan kon je echt wel aardig tegen een balletje trappen.
En precies dat viel vies tegen. Een bal hooghouden probeerde ik niet eens. Het zou er te onnatuurlijk uitzien en verder dan 10x zou ik toch niet komen. Ik keek altijd jaloersmakend naar onze spits Jeffrey. Jeffrey zag er geweldig uit. Zijn lijf volledig in verhouding en bruin getint. Zwarte lokken en spierwitte tanden. En Jeffrey kon verdomme nog verschrikkelijk goed voetballen ook. Liet mij regelmatig zien hoe je dat moest doen. Hooghouden. En al die andere trucs die ik zelf geeneens kon bedenken. Laat staan uitvoeren. Jeffrey. Eikel.
Ik had weliswaar een redelijke pass, knapte veel vuil werk op en zeurde nooit. En wist mij elk jaar weer de hoogste selectie in te ouwehoeren. Maar nu kon Ome Cor niet anders.
‘Ik heb slecht nieuws Ruud.’
Ik gaf ome Cor geen mogelijkheid het slechte nieuws te brengen. Mijn hoofd ontplofte en mijn ogen spuwden tranen. Ik greep mijn trainingsjack van de haak aan de muur en vertrok met mijn blauwe Adidas tas, met enorme rechtopstaande hengsels en mijn naam vermeld op de zijkant. Van de sponsor gekregen. Dansschool Wildschut. De zoon van de eigenaar voetbalde ook in ons team. Ik verdacht zijn zoon en mijn ploeggenoot er altijd van dat hij werd voorgetrokken. Omdat zijn vader ons en de club paaiden. Met een trainingspak en de bewuste tas. Het was onzin. Achteraf beschouwd. We deden in werkelijkheid niet veel voor elkaar onder en begrepen elkaar. Donders goed. Hij had zijn vader. Maar ik had Ome Cor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten