Ik spijkerde mijn kennis bij over de Joodse volkeren, huwelijken, feestdagen en gebruiken. Onze gids, een aantrekkelijke, vrouwelijke, roodharige Nederlands Joodse wereldburger, wist mij zo te boeien, dat ik aan het eind van de museumroute pardoes een venijnig laag hekje over het hoofd zag. Het scheelde niet veel, of ik had een eeuwenoude bedoeïenentent gesloopt. Gelukkig wist ik mijn val in elk geval nog enigszins te breken en erger te voorkomen. Ik negeerde mijn gevoel van schaamte. Had in mijn leven wel vaker ongewild in het centrum van de belangstelling gestaan.
Terwijl onze gids de auto haalde, had ik eindelijk even tijd voor een sigaretje. Maar nog voor ik mijn behoefte volledig had bevredigd, kon ik alweer plaats nemen naast haar in een comfortabele VW transporter. Ik nam een walm van Javaanse Jongens mee naar binnen en geneerde mij. Het leek ongepast maar ze liet niets merken.
'Ik stuur in Israël altijd met één hand. Dan kan ik met die ander mijn hart vasthouden'.
Onze gids bleek ook nog over humor te beschikken en ze had een punt. In het verkeer geldt in Jeruzalem het recht van de brutaalste. Toch bereikten we schadevrij de Mahane Yehuda. Een imponerende half overdekte markt waar het er niet toe doet waar je vandaan komt of welke overtuiging je hebt.
Het was nog maar een paar uur tot de start van de wekelijkse sjabbat. De sfeer was er ook naar. Er hing een soort van 'hè hè eindelijk weekend nog snel even wat lekkers in huis halen' gevoel.
Wij hadden ons huis thuis gelaten dus besloten we een hapje te eten op de markt. Hoewel ik gemengde gevoelens had bij de bietensoep en gevulde wijnbladeren, genoten we van het moment dat we even deel mochten zijn van het typisch dagelijkse Israëlische leven. Onze gids kwam hier wel vaker. 'Omdat het eten zo heerlijk is'. Terwijl ik uit respect voor haar dit punt niet wilde beargumenteren, zag ik haar naar haar jas grijpen.
'Excuseer. Hebben jullie er bezwaar tegen als ik een sigaret opsteek?'
Ik zei niets. Moest lachen. En draaide een Javaanse Jongen.
De oude binnenstad van Jeruzalem werd onze laatste bestemming voor deze dag.
De overgang van een lokale kroeg naar dit stukje werelderfgoed bleek groot. Een mens kan nu eenmaal maar een beperkte hoeveelheid imposante indrukken verwerken op één dag. Het eindstation was de klaagmuur. Ik trok de stoute schoenen aan en naderde de muur.
'Are you Jewish sir?'
Hoewel ik hier bevestigend op kon antwoorden voelde ik mij betrapt.
Het was een orthodoxe Jood die mij de vraag stelde.
'Is your mother Jewish?'
Ik begreep inmiddels waar het gesprek heen zou gaan en besloot mijn gebruikelijke argwaan los te laten.
'Yes she is. Why you wanna know?' Loslaten blijkt soms moeilijker dan je denkt.
'Where you come from sir?'
Ik vertelde hem dat ik een nuchtere Hollander was en geen idee had wat hij nu precies van mij wilde.
'Amei meneer dat meent u niet. Nederland!?'
De jongeman met zwarte hoed en pijpekrullen bleek over een onvervalst Vlaams accent te beschikken. De Hollander liet zich overhalen en stond voor hij het wist tegenover de klaagmuur.
Bewapend met keppeltje en gebedsriemen op arm en hoofd, herhaalde ik fonetisch het Hebreeuws van de Belgische fanaticus. Hoewel het wat ongepast en ongemakkelijk had gevoeld, bedankte ik de Belg.
'Dit moet een mooi moment voor u zijn' sprak de Belg en hij keek mij hoopvol aan. Ik knikte beleefd. Rolde de tefilien los van arm en hoofd en mocht het keppeltje houden.
'Dank voor je moeite. En keppeltje. Fijne sjabbat.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten